Over de tentoonstelling in drie delen bij Analogues : « Trois paysages pour Analogues », Arles 2013–2014
uit een brief aan Gwenola Menou en Laurent Bourderon

Ik denk de titel « Trois paysages pour Analogues » te behouden. Zoals ik het begrip « Landschap » versta als een waaier van voorwerpen verspreid in de ruimte, zo zullen mijn « objets à peindre » de ruimte bij Analogues innemen op drie manieren of op drie niveaus. Drie manieren om dezelfde waaier aan beelden te tonen. Drie verschillende « zinnen » met dezelfde beeldtaal om het te hebben over de wereld van het geschilderde beeld.

Dezelfde voorwerpen worden verbeeld maar bevinden zich telkens in een andere context of tonen zich onder een andere vorm. De vergelijking is misschien iets te evident maar zoals de drie stoelen van Kosuth, zijn in de « objecten » in de drie installaties dezelfde maar « tonen » ze zich anders. Het wordt voor mij meer en meer duidelijk dat deze tentoonstelling zal gaan over « de voorstelling der dingen ».

Over het vouw boek, de Atlas, de catalogus of « le livre des objets à peindre »

Op de een of andere manier wens ik dat dit boek aanwezig is in de drie luiken van de tentoonstelling. Bijvoorbeeld in de vitrine of telkens in een andere gedaante. Je herinnert je nog wel ons gesprek over de origine van mijn beeld – iconen die « te schilderen voorwerpen » zijn geworden afkomstig van gevonden beelden en trigger-vormen. Dus, is in zekere zin dit boek « stock » van beelden en dient hij als een soort alfabet voor de drie « zinnen » zoals ze te zien zijn in het verloop van de tentoonstelling.

Over de drie luiken van de tentoonstelling :

Eerste luik : « de schets »
De voorwerpen uit het « boek » worden voorgesteld in een toestand van « wording » en « situering ». Tussen realiteit of voorstelling van de realiteit, « echt » of « niet echt ». Als een decor, een enscenering, een voorstelling van de elementen met wie we gaan dialogeren. Het « boek «  zal aanwezig zijn in video-vorm. « Het boek der gevonden beelden – de lezing » Mogelijk getoond op een Ipad of een klein scherm in vitrine tussen uw edities.

Tweede luik : « het Geschilderde Beeld »
We vinden de beelden van de verschillende geschilderde objecten terug op verschillende formaten, in verschillende kleurcode ‘s en op verschillende dragers in een combinatie zoals in een « zin ». Een « zin » over « de voorstelling der dingen in de wereld van het geschilderde beeld ». Een twaalftal doeken en andere beschilderde voorwerpen zijn geïnstalleerd zoals gebruikelijk bij de voorstelling van de adellijke « schilderijencollecties » in de XVII of XVIII eeuw.

Het « boek » wordt getoond, opengevouwen, als een beeldenreeks in de etalage.

Derde luik : « het product »
De objecten bevinden zich nu verenigd in een gezichtsveld, « Het Schilderij » wat een landschap van voorwerpen toont zonder enige onderlinge band. Een beeld dat tegelijk abstract of onherkenbaar herkenbaar is maar dat aan alle wetten van de schilderkunst voldoet om het te herkennen als « Schilderij ». Vorm, achtergrond, compositie, trompe-l’oeil, licht, donker, enzovoort. Het boek wordt als «Product » of object desacraliseert en wordt getoond als codex, onbereikbaar als een kunstwerk op een sokkel.

H.S.
2013